EYLÜL 1958 BORNOVA İZMİR - ABLAMIN FLÖRTÜ

Ablamın, her iki talibini niçin hiç tereddüt etmeden reddettiğini anlamıştım. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinden bir öğrenci ile flört ediyordu. Bana göre ablam, hem ahlak, hem insan, hem fizik ölçüleri ile çok uygun bir eş olabilirdi. Artıları çok  eksisi ise ilkokuldan sonra okutulmaması ve eğitimini tamamlamış olmasıydı. O tarihlerde kadınlar için ilkokul mezunu olmak, aslında standartların çok üzerindeydi. Bugün Türkiye genelinde İlkokul 5 seviyesinde bir eğitim indeksi içinde olduğumuzu da, unutmamak gerekir. Ablamın benim üzerimde emeği çoktur.  Onun başına gelen her kötülük benim içimi acıtır. Acıtmıştır. Bir flörtü olduğunu tesadüfen öğrenmiştim. Birkaç gün önce babaanneme kendi tarlamızdan domates patlıcan biber götürdüm. Bornova'dan ovaya dönerken ablamla karşılaştım. Yanında tanımadığım bir erkek vardı. Bizi tanıştırdı. Ben hem şaşırdım hem korktum hem tedirgin oldum. Babam duysa ne olurdu. Babam ablamı bir erkek gibi yetiştirmiş, bahçe işlerinde çalıştırmış, ilkokuldan sonra okutmamış, bizleri baktırmış, kendi işlerini yaptırmış, annemin olmadığı zaman onun eksikliğini kapatmak için kullanmıştı. Bizler ele avuca gelinceye kadar onu evlendirmeyi pek düşünmüyor du. Adam gitti. Ablamla birlikte ovadaki bahçemize doğru dönüş yoluna koyulduk. Adam, Kerküklü Irak pasaportlu bir Türkmen idi. Birkaç yıl sonra fakülteyi bitirip, doktor olacak ve ülkesine dönüp orada hekimlik yapacaktı. Onunla evlenirsen seni bir daha göremeyecekmiyim diye sordum. Olur mu öyle şey, yılda en az bir kere görüşebiliriz. Belki de seni yanıma alırım dedi. Ben İzmir'den ayrılmayı o gün de düşünmezdim bugün de düşünmüyorum. Çok az mutlu gün yaşadığım bu toprakları nedense çok seviyordum. Ablam benim ağzımın çok sıkı olduğunu bilirdi. Ama. yine de küçüktüm. Ağzından kaçırmamam için beni çok sıkı tembihledi. Hiç kimseye söylemeyecektim. Öyle de yaptım. Ben elimden geleni yaptım. Fazlasını da yapacaktım ama kaderin başka bir hesabı vardı.