Oberon

Ürünlerin, fikirlerin, kültürlerin, alışverişinden doğan uluslararası bütünleşme süreci olarak tanımlanıyor globalleşme. Yani Türkçesiyle küreselleşme. Kısa söylemek gerekirse, tek bir devlet, tek bir lisan, tek bir kültür kısaca bir tek Dünya Devleti. Bir ütopya olarak görünüyor. Her büyük düşünür, bir ütopya özlemi çekmiştir. Kimi yazmıştır kimi yazmamıştır. Kanımca, dünyaya gelip, yaşayıp, göçmüş normal zihin faaliyetine sahip her türdeşimizin kendince bir ütopyası vardı. Bilgilerimize göre, ilk ütopyayı yazıya geçiren, Sokrates'in öğrencisi Platon idi. İkincisi Aristo, onun öğrencisiydi. Aristo, dünyanın gelmiş geçmiş en büyük fatihi kabul edilen İskender'in hocasıydı. 20 yaşına kadar onu eğitip, şekillendirdi. Aristo, global bir dünyanın yararlarına inanıyordu. Bu doğrultuda öğrencisi İskender bir Helen - Pers medeniyeti yaratmayı ideal edinmişti. 20 yaşında başladığı serüvenini, o gün için bilinen dünyanın yarısını fethederek, 32 yaşında ölümü ile noktaladı. Daha uzun yaş

Mine'den biraz önce bir mesaj aldım. Eşimin telefonuna WhatsApp'tan göndermiş. Annesini şu an kaybetti. 1960'lı yılların başından beri tanıdığım, son yıllarda önce beyin kanaması sonra da alzheimer ile mücadele ediyordu. Bugün mücadeleyi kaybetti. İkindi namazında, Bornova büyük camide, yeşil örtü ile sarılı tabutunda, onun da bir namazlık saltanatı olacak. Birazdan abdest alıp yola çıkıyorum. Bir dost daha beni terk etti. Osman abimin vefatından 24 yıl sonra sevgili eşini onun yanına uğurluyoruz. Sevgili Mine ve Önderin biricik anneleri Afet Abla ebediyete intikal etti. Hangi kabristana defnedileceğini şu an için bilmiyorum. Daha önce de söylediğim gibi, onu da kalbimizdeki unutulmazlar listesine eklemiş olduk.Yine daha önce de söylediğim gibi biri bizi, o listeye ekleyinceye kadar böyle devam edecek. Hatta hızlanarak sürecek. Vakit geldi. Liste uzun. Vade belirsiz. Kısa keseceğim. Cenazesine yetişmek için bir an önce çıkmam gerekiyor. Varsa Allah taksiratını affetsin. Ben

Yaşam yörüngenizde ilerlerken, binlerce insanla karşılaşırsınız. Bunlardan çoğunu seyredersiniz. Bir kısmınla hiç konuşmassınız. Bazısını hemen unutursunuz. Bir kısmını hiç unutmazsınız. Bir kısmından etkilenir, bir kısmını umursamazsınız. Bazıları da vardır ki, onlar bir elin parmakları kadar ya var ya yoktur. Onları, kendinize örnek model alırsınız. Yeri geldikçe onlardan bahsedeceğim. Örnek aldığım insanların bazısının ismini bile bilmiyorum.  Ama kendime örnek aldığımı ve niçin aldığımı çok iyi biliyorum. Bunlardan biri de biyokimya uzmanı Dr. Özcan German' dır. Tıp fakültesi 2. Sınıftayken, biyokimya laboratuvar pratiğinde, cam malzeme ile boğuşurken, son derece özenli giyimli, kravatlı, tertemiz uzun beyaz önlüklü, orta yaşlı, olağanüstü nazik başasistan, düzgün türkçesiyle, doktor olduğunda, etrafındakiler, doktor olmuş fakat bir pipet tutmasını dahi bilmiyor demesinler diyerek, sabırla didindi ve bana pipet tutmayı öğretti. Özcan bey sayesinde, biyokimya laboratuvarına ısın

19 yüzyılın sonlarına doğru, Amerikan iç savaşı gazilerinden William Smart'ın eşi 6. çocuğunu dünyaya getirirken hayatını kaybeder. Kederli Baba bebeği ve 5 çocuğu ile yapayalnız orta yerde kalır. Biricik eşini toprağa verdikten sonra Washington çevresindeki Spokane kasabasında çiftçiliğe devam eder. 6 çocuğuyla, kimseden yardım almadan hayata tutunmayı başarır. Kızı Sonoro Smart Dodd, babasının neyi başardığını anlayacak olgunluğa eriştiğinde, anneler gününden ilham alarak, bir babalar günü olması gerekliliği fikrini ortaya atar. Yıl 1909 olmuştur. Babası haziran doğumludur.1910 yılında, haziran ayının üçüncü pazar günü, babası için çok özel bir gün tertipler. Bu kutlanan ilk babalar günüdür. 1924 yılında başkan Calvin Coolidge bunu desteklediğini açıkladı. 1966 yılında başkan Johnson haziran ayının 3. pazar gününü babalar günü olarak ilan etti. Bugün,1972 yılında başkan Nixon tarafından,  Amerika'da resmi tatil günü olarak ilan edilmiştir. Tüm babaları en içten duygularımla t

1912 Balkan Savaşı doğumlu babam 50 yaşını doldurmuştu. Hapisten çıkalı 15 yıl oluyordu. Kendince işlerini yoluna koyup, Kabe'nin bulunduğu Mekke şehrine yerleşecekti.  Beş vakit namazını, kıble şu taraftamıdır bu taraftamıdır düşünmeden, kabeyi karşısına alıp kılmayı hayal ediyordu. Gidecek, geri gelmeyecekti. Ancak, onu çok dikkatli izliyordum. Bunu gerçekleştirecek stratejiyi asla kuramadı. O 15 yıl içinde, şu an sadece ikisi hayatta olan 7 çocuk sahibi olmuştu. Mallarını elden çıkarmış ve aldığı cüzi paraları değerlendirememişti.  Ailesini bir arada tutacak, bir düzeni yönetecek bir evlat da yetiştirememişti. Kalanlar için gözle görülür bir maddi kaynak da yoktu. Yani onunkisi ham hayalden ibaretti. Babamın bu Mekke aşkı, tarih okumaya başladığımdan beri, Arabistan'a extradan odaklanma nedenimdi. Ölünceye kadar Arabistan'da yerleşme fikri, hayali olmaya devam etti. Son 2 yıldır hacca seyahat resmi olarak kapalıydı. 1962 yılında açıldı. Hamile Annem ve kız kardeşim ablam

XP, Windows işletim sistemlerinden birinin adı. 2001 ile 2014 yılları arasında oldukça popülerdi. Bazıları hala daha onu tercih ediyor. Bunlardan biri de benim. Laptoplar piyasaya çıktığında fiyatları çok yüksekti. Ben daha çok müzik dosyaları ile ilgilendiğim için, bunları düzenleyen MP3 gain ve MP3 converter programlarını kullanabilen,bu işletim sisteminin kurulu olduğu netbook denen ve intel atom işlemcili, yıllar önce aldığım minik laptopumdan vazgeçemiyorum. O zamanlar oğlum henüz bizimle birlikte oturduğu için, onun internetinden faydalanarak internette sörf yaparken de işime yarıyordu. Çok da dikkatli kullandığım için, ilk günkü gibi pırıl pırıl vaziyette ve çok iyi iş görüyor. XP demişken, ve 2001 yılında piyasaya sürüldüğünü belirtmişken bu tarihten 20 yıl öncesini şöyle bir hatırladım. Seksenli yılların başlarında, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji kliniğinde, ihtisasa başladığımın ilk günleriydi. Asistanlar kendi aramızda sırayla hastaların takibi ve sorumlulukların

1956 yılının sonbaharında yenimahalle'deki büyük bahçeli evimizden, Bornova merkezdeki minik, harap, bahçesiz evimize taşınmıştık. 1957 yılının nisan ayı, hatırladığım ilk Ramazan'dır. Nisan başında başlayıp, mayıs başındaki bayramla sona erdi. Bizim evde annem babam ve ablam dışında oruç tutan yoktu. Zaten küçük ablam oruç tutmazdı. Çünkü unutup bir şeyler yiyor ya da içiyordu. Zaman içinde küçük kız kardeşim de aynı şekilde oruç tutmadı. 1957 Ramazan ayı dışında, evimizdeki 6 kişi, tam kadro hiçbir zaman bir daha bir arada olamadık. Ramazan başladığında 6 yaşındaki bir çocuk olarak tabii ki bunu öngöremezdim. Ama sanki biliyormuş gibi, oruç tutacağım diye tutturdum . Olmaz dendi. Başlasan bile sonunu getiremezsin dendi. İsrar  edince hadi bakalım başla dediler. Her gün birer ikişer dakika uzadığı için, nasıl olsa bırakacağımı düşündüler. Zaten, pek iştahlı biri değildim. Halen değilimdir. Hep birlikte iftara oturmak, sahura kalkmak, annemle teravih namazına gitmek beni inanıl

İdeal koşullar gerçekleşseydi, çekirdek ailemiz tam kadro olarak 11 kişiden oluşabilirdi. Fırtınalı denizde yelkensiz, dümensiz, motorsuz bir tekneye benzettiğim ailem, bu kadroyu hiçbir zaman için bir araya toplayamadı. Tekne kimi zaman kıyıya yanaşıyor, biri biniyor, biri iniyor, kimi suya düşüyordu. Hiçbir limana demir atmadan ve  bir hedefe varmadan, rüzgarlarla savruluyordu. Kimse, kimseyle derinlemesine konuşacak kadar bir arada olamıyordu. Konuşmaya konuşmaya, konuşamamayı öğrenmiştim. Ailenin de sosyal açıdan en zayıf halkasıydım. Ne zaman ki ilkokulun son 2 sınıfında kütüphane bana teslim edilmişti, bu iki yılda bütün kütüphaneyi okuyup, çevremdeki hiç kimseye benzemeyen bir konuşma stiline sahip olmuştum. Mümkün mertebe konuşmuyor,  konuştuğumda da sanki kitaptan nutuk veriyordum. Çiftçilik yaptığımız Bornova ovasındaki komşular ve oraya giderken karşılaştığım insanlar, gıyabımda bana talebe lakabı takarak aramıza mesafe koydu. Ben onları anlıyordum, fakat onlar beni anlamıyo