10 NİSAN 1971 BORNOVA İZMİR - NİŞAN

Tam 48 yıl önce,12 Mart'ın üzerinden Henüz 1 ay geçmemişken böyle bir yağmurlu Nisan günü eşimle nişanlanmıştık. Cumartesi günüydü. O zamanlar cumartesi günleri tatil değildi. Öğleden önce okullarımıza gitmiş, öğleden sonra da hazırlık için koşuşturmuştuk. Nişan, eşimin doğmuş olduğu eski adı ile Bay Sokak No 32 deki evlerinde yapılacaktı. Bu ev, bugün hala daha harabe halinde ayaktadır. Bu müstakil ev, Bornova'dan Yunanistan'a göç eden bir Rum ailenindi. Hatta bu aile 50 li yıllarda Yunanistan'dan eski evlerini ziyarete gelmişler. Küçük, sevimli, bahçesinde mutfak ve bir de müştemilat vardı. Oraya salondan çıkılıyordu. Nişan için salon ve ona açılan misafir odası kullanılacaktı. Havalar henüz ısınmadığı için bahçeyi kullanamayacaktık. İkram pastasını bir önceki gün Sevinç Pastanesi'ne ısmarlamıştık. Müstakbel Nişanlım Babası ve ben gidip pastaları aldık. Nişan elbisesini, eşimin baba tarafından bir akrabası Mücehet Hanım dikti. İzmir'de çok bilinen profesyonel bir terziydi. Ve evlere gidip, bir gün içinde bütün ailenin dikiş ihtiyacını karşılayacak kadar hızlı ve yetenekli bir terziydi. Elbiseye, o günün aksesuar trendi olan bir de tasma eklemişti. Çok şıktı. Komşulardan sandalye taşıdık. Müzikleri ayarlamak benim işimdi. Pilli pikabım ve o gün için güncel 45'lik plaklarımla bu işin üstesinden hiç ummadığım kadar güzel bir şekilde geldim. Daha sonra da, bu tür aktiviteler de yaptığım DJ liğimin ilk uygulamasıydı. Yüzükleri, eşimin Bornova Suphi Koyuncuoğlu Lisesinde matematik öğretmeni olan küçük amcası taktı. Ev eşimin akrabalarını neredeyse almıyordu. Tamamı, ikinci mübadele ile Türkiye'ye gelen Girit göçmenleri idi. Benim tarafımdan katılan tek kişi olan Melek Hanım teyze de bir Girit göçmeniydi. Kızı afet abla ile gelmişti. Türkiye'ye geldiklerinde Türkçe bilmiyorlardı. Eşimin babası 1919 Girit doğumlu. 5 yaşındayken Türkiye'ye gelmiş. Ailesini önce Bodrum'da iskan etmişler. 5 çocuklu Bu aile 1940 larda İzmir'e göç etmiş. Eşimin annesi Çeşmeye yerleştirilmiş bir ailenin 1932 doğumlu en küçük çocuğu. Bugün Aya Yorgi' deki Ertan Oteline ait plajının olduğu yüksek duvarlı bahçede oturuyorlarmış. Ailenin 7 çocuğundan üçü Girit doğumlu. Çiftçiliği bilmeyen bu insanlar, 1940'ların sonuna doğru İzmir'e göç etmiş. Eşimin babası, Caroline Koç'un dedesinin özel şoförü idi. 1950 yılında evlenmiş. 1951 yılının 10 Ocak günü eşim , 2 yıl sonra 1 Ocakta ortanca kardeşi ve 1955 Eylül'de de küçük kardeşi yine bu evde dünyaya gelmiş. Eşim, Türkçe bilmeyen akrabaları ve dedesinden Rumca  duyarak büyümüş. 9 aylıkken de Rumca konuşmaya başlamış. Sonradan hiç konuşmadığı halde hala Rumca bilir. Yani Anadili Rumca. O gün çok mutluyduk. Nişanımıza katılanların çoğu bugün hayatta değil. Hepsini rahmet ve özlemle anıyoruz.