AĞUSTOS SONU 1961 BORNOVA OVASI

8. kardeşim minik Ramazan'ın 19 günlük dünya ziyaretinin acısı yavaş yavaş küllenirken, ilkokul 4. sınıftaki günlerim, başarılı bir şekilde geçti. Havalar ısındı. Bornova ovasındaki bahçemize taşındık. Karneler alındı 5. Sınıfa geçtim. Ovadaki rutin işleri yürütmeye alışmıştım. Temmuzda ,daha önce bahsettiğim referandum geldi geçti. Ağustos sonuna doğru bir gün sabah hoş bir sürpriz oldu. Ablam, okulu bitirip, ebe hemşire olarak görev yapmış olduğu Sivas'ın köylerinden senelik izne gelmişti. Ablama ve küçük ablama 10 aydır hasretik. Ailede ilk kez vuslat heyecanı yaşandı. Sadece 19 gün yaşayan kardeşimden bahsetmemeye özen gösterildi. Ablam 20 gün kalacak, belki de bizi fuara götürecekti. Küçük ablam ilkokul 2. sınıfı geçmişti. Keşke ablamın yanında köy okulunda devam etseydi. Ebe hemşire olan ablam ertesi gün annemle olan özel diyaloğu sonrasında, çocukları bağ evinden dışarı çıkarıp annemi muayene etmişti. Annemin 9. kardeşimize hamile olduğunu söyledi. Ertesi yıl şubat sonunda doğum yapacakmış. Ona göre annemi yanına alması gerekliymiş, yoksa çocuk yaşayamazmış. Kontrolü altında tutması gerekiyormuş. Aslında ablam, şunu demek istiyordu; Sivas ne kadar soğuk olsa da bizim Bornova'daki evimizdeki sefalet, bir bebeğin hayatta kalmasına şans tanımazdı. Ablam düzenli maaş alıyor ve daha iyi koşulları sağlayabilecek durumdaydı. Babamı razı etmek için devamlı kontrol tezini ortaya atmıştı. Sivas'a dönerken annemi ve küçük kız kardeşimi yanında götürecek, küçük ablam, ben ve babam Bornova'daki aile parçamızı oluşturacaktık. Küçük ablam, tekrar Hilal okulundaki öğrenciliğine dönecek ve 3. sınıfa devam edecekti. Onu alıp, kayıt için okula götürdü. Ancak yaşı büyüktü. O yıl, standartların altındaki öğrenciler için yeni bir uygulama olarak özel sınıflar gündeme gelmişti. Pilot uygulama ablamın ilkokulunda başladı. Bu şekilde özel sınıfa kayıt oldu. Bu, onun okul hayatının son istasyonuydu.