14 OCAK 1970 TARİH 1211 SAYILI KANUN

Kanunları bilmemek mazeret sayılmaz. Bu, bir kanun. Anayasamız dahil, büyük bir çoğunluk hiçbir kanunu bilmez. Bilse de ne olduğunu pek anlamaz. Çünkü hukuk dili Osmanlıca. Yani Türkçe değil. Okumayı sevmeyen bir toplum oluşumuz gerçeği de işin cabası. Onun için devlet kurumları ile iş yapan yada vergi mükellefleri, serbest meslek sahipleri, kamu çalışanları dışındaki herkes, tereddüte düştüğünde muhakkak bir avukata danışmalı. Yoksa girdiği kördüğümden çıkamaz. Bu korkunç açmazları bizzat yaşayarak öğrendim. Zaten aklı olan yasalarla ters düşmez. Bir hukuk bürosuna gittiğinizde, avukatın hemen arkasındaki kitaplıkta, dizi dizi sıralı, kara kaplı, sarı yazılı kitaplar sizi seyrediyor olur. Üzerlerinde, İİK, CİK, CMUK, VUK, CMK vs yazar. Hiç anlamadığınız bu terimlere öylece bakarsınız. Başınız derde girip mahkeme salonuna düşünceye kadar hangisine uyup hangisine uymadığınızı çoğu kez hiç bilmez hiç öğrenmezsiniz. Dilerim hiç öğrenmeden ve gerek kalmadan ömrünüzü sükunetle tamamlarsınız. Bu kanunlardan bir tanesi var ki, herkesin ortak paydası sayılır. Okusun, okumasın, bilsin, bilmesin herkes bu yasanın yazılı bir metnini yanında taşır. Bu yasaya herkesin saygısı tartışılmaz. Kilitli kapıları açma da anahtar, aşılmaz uçurumlara köprü olur. Kendini  yöneteni vezir de yapar rezilde edebilir. Bu sizin becerinize kalmış. Okuyup da anlamayan yoktur. Maddeleri değişse bile anlamı hiç değişmez. Teknoloji geliştikçe her şeye kolaylık geliyor. Başlıkta konu ettiğimiz bu yasa, 23 Şubat 2006 tarih ve 5464 numaralı kanun ile kendine, olağanüstü yetenekli ve kolaylıklar sağlayan bir yardımcı tayin etti. Her ikisini de yanımızda taşıyor ve onlar olmadan adım dahi atamıyoruz. Efendimiz 1 iken 2 oldu.