HARP VE SULH

Kurnaz insanlar, tembellerin aklını kullananlarıdır. Çok fazla akıllı da değildirler. Ancak yanlış yollarında o kadar istikrar gösterirler ki, sonuç çoklukla parlak bir başarı verir. Geride de bir sürü boynu bükük, Azı saf, çoğu akıllı mağdur bırakır. Savaş her ne kadar lanet olası bir olgu görünse de, yok edilemeyecek kadar gerçektir. Bir gün insanlığı hak ettiği sonuca ulaştıracak bu olgu, yerini barışa bırakma ümidi bitmedikçe kesin bir zafer kazanmış sayılmaz. Ancak, barış düz bir çizgidir. İnsanlık tarihine baktığımızda, düz bir çizgi göremeyiz. Ne oluyor da herkesin lanetlediği bu olgu, bırakın yok olmayı, yukarı doğru ivmesini sürdürebiliyor. Silah sanayisinin sahiplerini başlıca sorun olarak görmek, konuya yanlış teşhis koymaktır. Savaş, ilerledikçe insanlığı öne çekmiştir. İlerlemenin lokomotifi olmuştur. Bu felaket insanları yok ederken, var olmanın yollarını göstermiştir. Daha iyi silahı yapan ayakta kalmış yapamayan yok olmuştur. İmkanlarını tam kapasite kullanan, zaferini ekonomik alanda da taçlandırmıştır. Hintli Sri Chinmoy, o güzelim sözünde; sevginin gücü, güce olan sevgiye üstün geldiğinde dünya barışı tanıyacaktır diyor. Yetkin beyin taşıyan hiç kimse bu sözün altına imza atmadan geçemez. Sevginin kucakladığı bir dünyada yaşamayı kim istemez. Ancak maalesef sözünü, başa alıp, en samimi içtenliğimle olamayacağını söylemek durumundayım. İnsanlar öleceklerini biliyor ama öleceklerine inanmıyor. Bu yüzden bizzat kendi bedeni içinde bile barışı sağlayamıyorlar, kendileriyle barışamıyorlar. O kadar çok korkuları var ki, onların esiri oluyorlar. Bir sonraki nefesi alamayacağını bile bile, solunumlarının sonsuza kadar süreceğine inanıyorlar. Başkalarının aldığı nefesin, kendine ait oksijenden  çalındığını düşünüyorlar. Kendi var oluşlarını başkasının yok oluşuna indeksleyebiliyorlar. Karnı tok sırtı pek iken, barış havarisi kesilen bizler, acıktığımızda etobur olduğumuzu hatırlayıp kurta dönüşebiliyoruz. Dolunay olsun olmasın, homus humulus lupus sözünün işaret ettiği şekilde birbirimizi yiyebiliyoruz. Menfaat emrettiğinde, aslanda olabiliyoruz, köpek de!