3 MAYIS 2019 GÜZELBAHÇE İZMİR RADYO KARAVAN

Bugün, yaş haddinden emekliye ayrıldığım Radyo Karavan'a saat 10.30 civarında misafir oldum. Geçmişten tıngırtılar programına katıldığım günlere nostalji bağlantısı mucibince, Üçkuyular'dan Güzelbahçe'deki Radyo karavan evi Ayça Şen ve Tony'ye kadar yürüdüm. Askeri bölgedeki 3 kilometrelik kısım yine kaldırımsız ve yine çok tehlikeliydi. Benim yaşımdaki ve son olarak da her iki gözünde %50 katarakt tespit edilen bir kişi için daha da riskliydi. Yağışların çok iyi gittiği bu yıl, İzmir hakikaten görmelere değer. İzmir'in dağları yeşilin her tonuyla olağanüstü bir halı dokumuş. İstanbul'dan İzmir'e göçenler hiç de haksız değil. Şu izmir nasıl bir yer? Radyo karavana ulaştığımda, radyonun başkanı Ayça Drossa ve ikinci başkanı Tony ve misafirleri Mehmet Bey sabah programının son düzlüğündeydi. Radyo Karavan'da birlikte program yaptığımız konuk arkadaşların hepsiyle çok kolay kaynaşıyor duk. Mehmet Bey ile de öyle oldu. Gözlerinde güneş gözlüğü vardı. Göz teması kurabilmek için, çıkarabilir mi diye ricada bulundum. Oğlumdan 1 yaş büyük yani 1976 doğumlu, Hollanda'da inşaat sektöründe büyük başarılara imza atmış bu gurbetçi kardeşim, yaşıma hürmeten gözlüklerini hemencecik çıkardı. Çok duygusal olduğu için ve bizim programlarımızda da zaman zaman duygu seviyesi çok yükseldiğinden,bu kardeşim de ağlama riskine karşı bir önlem olarak gözlük takıyormuş. Kimseyi Ağlatmamaya çalışarak, laylaylom şeklinde programı tamamladık. Ancak inkitaları oynarken Atatürk Lisesi'nden Okul arkadaşım Müjdat Bey kardeşim ve saygıdeğer eşi Nilgün Hanım ellerinde pastalar, çörekler, sarmalar ile programa katıldı. Meğer Tony ile dün akşam telefonda benden bahsetmişler. Bugün hep birlikte buluşunca hayretler içinde kaldık. Nilgün Hanım, engin kültürü ile bu olayı, "hissi kablel vuku" olarak tanımladı. Bizde bu Kelimenin doğru kullanımını, böylece bugün öğrendik. İnşallah doğru yazmışımdır. Mehmet beyle de son saniyede tanışmış noktayı koymadan önce kaynaşmışlardı bile. Radyo Karavan, tek organizma gibi hareket eden binlerce kişiden oluşmuş yekvücut bir STK özelliği taşıyor. Son dakikalarında katıldığım programda, uzun bir aradan sonra, hiçbir zaman yüzlerini görmediğim ama zihnimde hepsine en güzel simaları yakıştırdığım bu insanların sevgisini moleküler seviyede içimde hissettim. Herkes nasıl anlar bilmiyorum ama Sinerji denen şey bence bu. Emine hanımın nazik yorumuna ayrıca teşekkür ediyorum. Programdan sonra, Müjdat Bey, Nilgün Hanım ve Mehmet Bey ile kutlamalara geçtik. Dünün miniği, bugünün arslanparçası, Ayça'nın biricik oğlu Memet bir rüyayı gerçekleştirmişti. Fransa'nın Lyon kentindeki, ESMA giriş ve kayıt hakkını kazanan ilk Türk oldu. Bu öğretim yılı sonunda liseyi bitirip 5 yıllık bir eğitim için Fransa'ya gidecek. 5 ana dilinden biri Fransızca olan Tony'den öğrendiğime göre, Ecole  Supsrior Metiner Artistique kelimelerin toplamını ifade eden ESMA, sanat meslekleri Üniversitesi anlamına geliyor. Bu olay hepimizi çok mutlu etti. Müjdat Bey beni ve 1967 yapımı The Graduate filmindeki Dustin Hoffman uyarlaması Mehmet Bey'i arabasıyla Üçkuyulara bıraktı. Tabii ki Dustin Hoffman ve Mehmet Bey arasında hiçbir benzerlik yok. Mehmet Bey 1.90 boyunda 43 yaşında masmavi gözlü enine boyuna bir dev. Ama olay neredeyse ortak.
İşte arada böyle güzel günlerimiz de oluyor. Yaşam finalimizin son düzlüğünde, dilerim herkesin bol bol böyle günleri olur.